YOKTUN

Sabah güneşi;

Gözlerimin içine doğdu

Mutlu oldum…

***

Belki;

Gelirsin diye bekledim

Yoktun…

***

Gülüşünle;

Dudak kıvrımlarımda düş,

Gönül köşkümde gözyaşı oldun…

***

Mazeretim yok;

Bütün sonuçlardan

Ben sorumluyum…

***

Ne var ki seni;

Her zamankinden

Çok özlüyorum…

***

Gitme;

Deseydin, diyebilseydin

Yargılamak yerine

İnan gitmezdim, gidemezdim...

***

Ayrılıklar;

Küçük duyguları unutturur

Büyüklerini kuvvetlendirirmiş...

***

Şimdi;

Ektiğimiz umut çiçeklerimizin

Açmasını bekliyorum...

Hatice AK
20.01.2010

ÜŞÜYORUM

Sokak lambaları hızlı adımlarla geçip gitti önümden
Bir bilinmeze yol alıyorduk, aklımdaki sorularla ben
Hangi istasyonda duracaktı sancılarımız
Hangi rıhtım intiharımıza sahne olacaktı
Ve kalmış mıydı koylarına sığınacak emin bir liman…



Oysa dün;
Ne güzellikler yaşanmıştı bu gezegenden geçerken
Yarının neler getireceği nasıl bilinirdi ki şimdiden
Badem ağaçları yine açmış çiçeklerini erkenden
Bir gün güneş görmekle yetindi sonunu hiç düşünmeden…



Şimal yıldızımıydı el sallayan gökyüzünden
Neredesin, bak en kötü hallerimdeyim yine ben
Bu uyku da neyin nesi, nedir böylesine başımı döndüren
Belki de fırtınalardan arta kalan bir yürekti
Tutunamayıp dallarına yüzüstü yere düşen, ellerin ellerimdeyken…



Buz tutmuş bedenim, çok üşüyorum
Ayağa kalkmaya çalıştıkça hızla yere düşüyorum
Nedir bu kalabalık, neden toplanmış bu insanlar
Bu örtüyü örten kim üzerime, burası neden bu denli dar
Tabutta taşınan ben miyim, yoksa tanımadığım biri mi var…

Hatice AK
19.01.2010

GÖNLÜME NASİHAT

Dinler isen nasihattir bu sözüm

Fazla havalanma inersin gönül

Dünya ölümlüdür, sakın kalp kırma

Dört kollu tabuta binersin gönül

Fazla yüz göz olup, kırılma fazla

Hiç görülmemiş ki yetinen azla

Ömrün geçirmişsen, nazla niyazla

Ben ne yaptım diye sorarsın gönül

Dostluk bir ateştir, zordur tutması

Birlik olup bir yürekte atması

Dil yarasından da olsa gitmesi

Sen kendi yaranı sararsın gönül

İnsanı kazanmak, mert yürek ister

Allı pullu sözler, istemez astar

Erdemli biriysen sakınma göster

Hata kimde diye ararsın gönül

Ne sen efendisin ne ben köleyim

Hataları affet âlim bileyim

Durul artık yeter kurban olayım

Coşkun akıp durma yanarsın gönül

Hatice Ak

09.01.2010