4 Nisan 2010 Pazar

BEN HEP BÖYLEYİM


Şimdilerde suyu kesilmiş bir değirmen sanki
Öylesine dalgın ve bir o kadar umursamaz
Umudu yitirmemeli her şeye rağmen, ister ki
Gelsin sevdiği Anka kuşunun kanatlarında
Sevgi aksın gönül çeşmesinin sonsuzluğuna…


Gene yıldızlar doğsun toprak ananın tavanına

Ay kıskansın çiçekleri, uçan kelebekleri
Kuş ve kurbağa sesleriyle dolsun dereler

Bereket yağsın tarlalara eskisi gibi…


Ekinler boy versin başak/başak
Yeşilin her tonu kaynaşsın günün güzelliğiyle
Papatyalar tempo tutsun baharın mis kokularına
Tembel kaplumbağalar çıksın yem yiyecek aramaya…

Düşler kurduk sayılan minval üzre, bulutlar yorgandı üstümüze

Baharı göz göze, diz dize karşılayacaktık hani seninle

Bir yerlerde hata yaptık sanki, umut ettiklerimizin aksine
Bu gece de nöbetlerdeyim... Sanma seni bekledim
Gelmeyeceksin/ ki elin elimde değilse ben hep böyleyim…




Hatice AK


02.04.2010

HANGİSİ


Sevgi neye benzer canımın içi,

Yeni filizlenmiş dala mı,

Bir demet kır çiçeğine mi…


Sevgi, zeytin dalımıdır,

Ya da defneyaprağı,

Suya benzer mi canımın içi,

İçtikçe içilesi…


Sevgi toprak mıdır sence,

Doya doya koklanası,

Koynunda ebediyen saklanılası...


Sevgi nehir midir canımın içi,

Bütün kirlerden arınılası,

Ve huzur bulunası…


Sevgi tüm tabiattır belkide,

Bütün renkleriyle kucaklanası,

Ya hepsi ya da hiç biri…


İşte gene anlatamadım,

İş sana düştü,

Hadi canımın içi,

Sen anlat bize, bizi…
Hatice AK
01.04.2010