HİÇBİR ŞEYİM OLMA BENİM (akşamüstü şiirlerim) -3

Hiçbir şeyim olma benim;

Güneş ol, aydınlat dünyayı

Çiçek ol besle arıları

Yağmur ol, doyur toprağı...

Hiç bir şeyim olma benim;

Ağaç ol, koru kuşları

Kaya ol, gölgene sığınsın bir kul

Sevgi ol, saygı ol, yüreklere dol...

Hiçbir şeyim olma benim;

En sevdiğim, demli çay kıvamında

Elimi tutacak, omzuna yaslanacak

Benimle gülecek, benimle ağlayacak

Yürekli bir dost ol, bu yeter...

Hatice AK

10.11.2009

NE OLURDU (akşamüstü şiirlerim) - 2

Özledim,

Gel dedim,

Gelmiyorsun,

Gelemiyorsun,

Yetti artık,

Ya gel, ya gel de...!

Ne olurdu; akşam eve döndüğümde

Kapıyı açan sen olsaydın, elimi tutan

Nefesiyle ısıtmaya çalışan

Anahtar taşımasam ceplerimde ne olurdu…!!!

Neden yoksun?

Yetmez mi beklediğim yolunu

Bu kadar çok mu sevdin ölümü

Haydi CAN yalvarıyorum ya gel, ya gel de

Bitsin bu ayrılık bu ızdırap bu özlem

Gel desen ne olurdu …!!!

Sarılmasaydım yastığına, özlemeseydim kokunu

Bir tek yüreğimi alıp götürdün ya

Bedenim ruhsuz, ruhum huzursuz

Koymasaydın ardında, alsaydın yanına

Sarsaydın kollarınla ne olurdu...!!!

Gitmesen ne olurdu...!

Hatice AK

06.11.2009

ÖĞRENDİM (akşamüstü şiirlerim)-1

Sus pus ve sis içindeydi her şey

Birde yağmur tutturmuştu gözlerim

Gözlerim; gelirmi diye bir selam

Gelse de yoktu hafızamda

Söylenecek tek kelam......


Önce seni sevmeyi öğrendim

Sonra kaybedebileceğimi

Öğrenmeyi hiç istemediğimse

Sensiz de yaşanabileceğiydi

---Onu da sen öğrettin...

Nasıl olduğumu sorma,

Öğrendim işte,

Yaşayıp gidiyorum,

Buna yaşamak denirse...

Hatice Ak

05.11.2009

YÂR DİYEMEM Kİ

Kırılmış kanadım, bozulmuş yuvam

Bulunmaz kimsede derdime devâm

Güneşim doğmamış bulutlu havam

Bu halimle sana yâr diyemem ki

Gel gönül yaramı sar diyemem ki

Sevgim özümdedir değil sözümde

Dünyanın nimeti yoktur gözümde

Güllerim dikenli, bağım bozumda

Bu halimle sana yâr diyemem ki

Gel gönül yaramı sar diyemem ki

Kimseye açmadım gönül kapımı

Yaradan da böyle yapmış yapımı

Büyüklük eylemem belli çapımı

Bu halimle sana yâr diyemem ki

Gel gönül yaramı sar diyemem ki

Ben de sevdim seni, insanım bende

Mevsim güze dönmüş bilesin tende

Ne bulmayı umdun bu viran canda

Bu halimle sana yâr diyemem ki

Gel gönül yaramı sar diyemem ki

Gönül sevmiş ise, dinlemez ferman

Kesilir yürekte dizlerde derman

Vefa bekler her an sevdiği yârdan

Bu halimle sana yâr diyemem ki

Gel gönül yaramı sar diyemem ki

İşte budur benim arzı-ahvalim

Bende bir insanım sanmayın zalim

Seviyorum deyip edemem zulüm

Bu halimle sana yâr diyemem ki

Gel gönül yaramı sar diyemem ki

Hatice Ak

14.11.2009

HAKKINI HELÂL ET USTA

Hani sen gülünce diyordun ya usta; küçük bir çocuk bağdaş kurar yüreğime kıpır kıpır olurum sığmaz içim, içime... Hani sen ağlayınca; fırtınalar kopar yüreğimde diyordun ya artık ağlamıyorum be usta, alıştım galiba sen gibi ben de öldürdüm, yüreğimdeki seni kesin çözümmüş, öğrendim bunu da sayende... Hani sesini duyunca diyordun ya usta; bütün yorgunluğum gider, kuşça hafiflerim sarılır birkaç kelimeye, örterim geceyi üstüme hayalini bulutlara asar, bir yıldıza takılırım masal ülkesine sererim minderimi öyle yatarım boş ver be usta, bunlar laf kalabalığı karşılık olur mu hiç onca paylaşılanlara… Hani dostluk diyordun ya usta; her söyleneni doğrudur sandım tek doğru, insanın kendi doğrularıymış kusur sayma be usta, usta da olsan zaafların yüzünden sen de yanıldın… Neden diye hiç sordun mu be usta; ben seni ne çok sevmiştim oysa yine de seviyorum kendi dünyamda masumca, karşılıksız, ıssızca ve dostça anla be usta, güneş balçıkla sıvanmaz haklı-haksız mutlaka çıkar ortaya… Ellerine tutunmuştum be usta; yüreğine belki de, hani tuttuğum eli bırakmam demiştin ya inanmıştım sana ve kardeşçe bir sevgiydi bizimkisi şimdi her ne kadar yıpratılmış gibi olsa da, her zaman tebessümle yadedeceğim dostlarımdan birisin de Ne olur ne olmaz, mümkünse yine de hakkını helal et usta…

Hatice Ak 10.11.2009

KUŞLAR VE ŞİİR ÇİÇEKLERİ

Yuvaları bir çatıda,
Sokulmuşlar öylece
Bazen usul usul konuşurlar,
Bazen tutuşurlar el ele,
Tüm bunları yaşarken kuşlar
Seni düşündüm canımın içi…


Ve bir kurguya başladım,
Havada epeyce soğuktu
Ben bahçeye indiğimde
Senden eser yoktu
Sahi sen neredeydin…


Dolaştım bir süre
Şiirden çiçekler içinde
Hepsi aynıydı birbirinin
Duyguları farksız bir biçimde
Sevgiydi bütün motifler
Ama ayrı ayrı renklerde…


Sonra uzakta bir gölgenin
Bizi izlediğini hissettim
Ben yaklaştıkça uzaklaştı
O sendin canımın içi
Neden aniden gittin…


Yağmur yağıyor canımın içi,
Korkuyorum biliyor musun?
Aklım kapattıkça kapıları
Yüreğim açmaya çalışıyor
Sevmekten korkuyorum…


Anlayacağın, kaldıramam
Yeniden başlamayı
Ve yaşanması muhtemel
Minicik mutluluklar için
Bir daha kırılmayı
Üzgünüm canımın içi, sende kalsın
Hem kuşlar hem de şiir çiçekleri...

Hatice Ak

05.11.2009

HANİ SEN VARDIN

Hani sen vardın, turuncu bir renkle sabahlarıma ilk gelen. Hani sen vardın, çalışma masamı, çiçeklerle süsleyen. Hani sen vardın, beni uzak bahçelerden, gizlice izleyen. Hani sen vardın, yüreğim kadar dost, bendeki ikinci ben. Hani sen vardın, biraz geç kalsam, sitemlerle bekleyen. Hani sen vardın, bir gün görünmesem, özlediğini söyleyen. Hani sen vardın, türlü renklerinle, beni güldüren. Hani sen vardın, seni seviyorum, sevgimlesin diyen. Hani sen vardın, ben yokkende ama benim, hiç senim olmadın ki sen. Hani sen yoksan ve hiç olmayacaksan, bende olmam, yani olamam ki ben. Hatice Ak

AŞKI ÖĞRENDİĞİMİZDE AŞKA AŞIK OLMUŞTUK

Okul bahçesinin duvarlarına tünerdik
Telgraf kuşları misali, her birimiz
Karışırdık erkek kız demeden
Ve bilgimizle yarışırdık
Kim iyi not alacak kimyadan biyolojiden…



Eğrelti otlarının yaşamıydı konumuz bazen
Bazen terliksi hayvanlar, geçerdik dalgamızı
Sıra edebiyata ve Otuzbeş yaş şiirine gelince
Genç olmanın keyfini sürerdik Neriman öğretmene nazire
Bir de sigaraya alışmıştık, okul müdüründen gizlice…



Aslında yoktu cepte sigaraya verecek harçlık
Kimi çocukların durumu iyiydi, yapardık otlakçılık
Bir erkek bir kız bir arada görseler hemen derlerdi
Bu oğlan vallah-billâh bu kıza âşık…



Hani muhakkak olmuştur öyleleri belkide
Ben görmedim okul arkadaşıyla evleneni yine de
Konuşurduk hep havadan sudan, kızlı erkekli
Döner dolaşır söz memleket meselelerine gelirdi
Kimimiz sağcı olurduk, kimimiz solcu
İki lafla kurtarırdık memleketi, kaçardı ipin ucu…



Hiç düşünmemişiz o zamanlar ne olduğunu aşkın
El ele tutuşan iki kişi görsek, bakardık şaşkın şaşkın
Bizim kötü alışkanlığımız, iyi bir insan olarak yetişmek gayesiydi
Bir de babamızın bize verdiği emeği heba etmeden mektebi bitirmekti
İşte böylece geçip gitti yıllar, bize kalan şimdi elde sıfırlar…



Her şeye rağmen, ayrılmadık Atatürk’ün izinden
Bizimkisi Memleket ve Bayrak Aşkıymış, öğrendik öğretmenimizden
İnsandık elbette kişisel duygularımızda olacaktı bir zaman
Vazgeçmiştik, insanlık için dünümüzden ve bu günümüzden
Yaşansa da yaşanmasa da, aşk’ı öğrendiğimizde
Çok geç olmuştu ve artık biz aşka âşık olmuştuk...

Hatice Ak

SENİ HİSSETMEKSE YAŞAMAK

Seni hissetmekse yaşamak,

Yanımda olmasan da

Seni düşünmekse ve özlemekse, yaşamak,

Her yudum suyu sen diye içiyorsam,

Aldığım her nefesi sen diye alıyorsam,

Elime aldığım her çiçek, her kalem,

Her kitap, kısacası elimin dokunduğu

Canlı cansız her şeye,

Senin ellerin diye dokunuyorsam,

Ben seni yaşıyorum…..

Yağan yağmurun bedenimi ıslatması ise yaşamak

Ben seni yaşıyorum,

İçinde sevgi, özlem, aşk, güven ve dostluk geçen,

Her şarkı, her türkü, her roman ve her şiirde,

Gözlerimden yaşlar boşanması ise yaşamak

Ben seni yaşıyorum…...

Genellikle bölük pörçük uykuların ardından,

Çevremdeki her şeyde seni bulmaksa yaşamak,

Hani bende keşfettiğin İNAT var ya,

Tüm şans ve şanssızlıklarıma inat,

Ben seni yaşıyorum...

Ve bana yakıştırdığından

Fazlasına sahip olduğun şu inadın yüzünden

Selam vermediğin uzun günler geçse de

Hatta selam vermeden, hatır somadan

Sorguya çektiğin hallerini bilerek

Ve tüm bunlara rağmen seni sevmekse yaşamak

Ben seni yaşıyorum...

Peki, ben yaşıyor muyum?

Bilmiyorum...

Hatice AK

SENDE İSTERSEN

bak ne düşündüm canımın içi

gel bu gece bir kaçamak yapalım seninle

örneğin çocukluk yıllarımıza dönelim

oyunlar oynayalım,

boş verelim gama kedere ve hüzüne,

bırakalım kendi kaderlerini yaşasınlar...

istersen, yani sende istersen, çıkalım sokağa

yıldızlar toplayalım gökyüzünden bir bir,

ya da kumsala düşmüş yakamozlar

yapraklarda uyuyan

çiy damlalarının üstünü örtelim mesela,

üşümesinler...

sokakta gördüğümüz

kimsesiz kedi ve köpekleri besleyelim

birde kuşlara yem atalım,

parktan çiçek çalalım sahi ister misin,

üstüne üstlük bekçiden azar işitip üzülelim...

sonra yaptığımız bunca çocukluk için

sen bana omzunu ver canımın içi

nem bile istemeden buluttan

oturup bir güzel ağlayalım

sen de istersen...

Hatice AK

GÜNEŞ BİZE AĞLAYACAK

İşte yine yalnız bir sabaha uyandık

Birazdan hüzün çıkınımızı alıp

Yollara düşeceğiz…

Ne birbirimizden ayrılacağız

Ne de bütünleşebileceğiz

Senin boyun endamın değişecek

Ben hep yerimde sayacağım…

Belki parkta oturacağız bir banka

Nerede olursak olalım

Yok ki geçmişe dair,

Tek bir güzel hatıra…

Ne diyorum biliyor musun?

Uzanalım şöyle güneye doğru

Belki bir sahil kasabası

Olmadı bir yayla…

Ev bark hiç önemli değil

İster kıl çadır olsun tepemizde

İster altımıza hasır serelim

Ama çam ormanı ve temiz hava

İşte bunlar olsun mutlaka…

Bir göl kenarı, çağlayan da olabilir

İçinde yüzsün ördekler balıklar

Sazlıklarda kuşlar, su içmeye inen

Ceylanlar, karacalar...

Çadırımızın önüne taşlardan örme bir ocak

Ocakta yanan ateşte demlenen çay

Haydi, durma getir fincanımızı

Doldur demlice bir çay

Gölgem değil misin, aynı fincandan içiver…

Gece düşünce üstümüze

Sırtüstü uzanıp, yıldızları seyredelim

İstersen dilek tut, bilirsin ben pek hazzetmem

Tuttuğum her dilek nasılsa hüsranla bitecek…

Arada bir de, iki laf edeceğimiz

Sıkı bir dostumuz olsun Sen ve ben,

O’na bir yüz çizdik

Sus, sakın söyleme biraz merak etsin…

Hey sana diyorum, uyan artık

Yeter bu kadar hayal âlemine daldığın

Birazdan gün ışıyacak

Sen arkada ben önde yine uyanacağız

Yapayalnız bir sabaha

Güneş bize ağlayacak…

Hatice Ak