
tut ki öldüm, bekleme beni
dönüşüm yokmuş gibi, bir daha geri...
tek bir karanfil getirsen yeter,
bilmediğim karanfil kokuna tutkunundum
habersizdim, vuslatın hiç gelmeyeceğinden...
her gün çalmakta ömürden
düşünme arkanda kalanları aldırma;
hiç bir sevdalı ölmez kederinden...
Hatice AK
06.02.2010
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder