Gülümsemedir esir alan yüzümü
Bir goncadır kıyamadığım koklamaya
Saçlarıma düşen kar tanesi mesela
Kayıp gitmesinden korktuğum…
Bir çağlayandır örneğin
Sesinde huzur bulduğum
Topraktır, sinesinde uzanıp durduğum
Ateştir kimi zaman, sıcağında kavrulduğum…
Neye benzetsem, nasıl söylesem
Hani çok üşümüşüm de sığınmışım gibi kollarına
Sarmıştır ya bütün varlığıyla bağrına
Bir çiçeği koklarken duyumsadıklarım…
Çokluğu azaptır çoğu zaman da, yokluğu felaketim olur,
Bazen ana kucağı gibidir şefkatiyle uyutur
Yani bu sevgi denen şey neyin nesi.?
Başka nasıl anlatılır bilmem ki…
Hatice AK
02.02.2010
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder